Onder eiceldonatie verstaan we het afstaan van (onbevruchte) eicellen door een vrouw. Deze vrouw wordt aangeduid als een donor. Het doel van het afstaan van de (onbevruchte) eicellen is om een zwangerschap bij een andere vrouw tot stand te brengen. Hierbij is het een vereiste dat de vrouw, de wensmoeder, een functionerende baarmoeder heeft.
Bij deze behandeling ondergaat de eiceldonor een Ivf-behandeling. Met behulp van medicatie wordt haar eigen cyclus onderdrukt, waarna vervolgens hormooninjecties gebruikt worden. Deze injecties zorgen ervoor dat de eierstokken gestimuleerd worden om enkele eicellen tot rijping te brengen. Aan het einde volgt nog een eicelpunctie, waarmee de eicellen geoogst kunnen worden.
Tijdens de bovengenoemde behandeling is de wensmoeder ook met haar behandeling begonnen. Dankzij medicijnen wordt het baarmoederslijmvlies voorbereid op de innesteling van een embryo. Ook wordt er voor gezorgd dat de hormoonhuishouding van de wensmoeder stilgelegd wordt.
De eicelpunctie
Bij een eiceldonatie speelt de eicelpunctie een belangrijke rol. Dit is namelijk het moment waarop het sperma van de wensvader in contact wordt gebracht met de donoreicellen. Het is daarbij uiteraard de bedoeling dat het sperma de eicellen bevrucht. Vervolgens wordt één embryo (heel soms twee embryo’s) in de baarmoeder van de wensmoeder geplaatst. Deze embryo kan vervolgens in de baarmoeder uitgroeien tot een baby.
Voor een eiceldonatie zijn dus te allen tijde drie partijen nodig. Allereerst is de donor nodig; deze vrouw geeft (onbevruchte) eicellen af. De wensmoeder is uiteindelijk de vrouw die deze eicellen ingebracht krijgt. Tussendoor speelt ook nog de man een belangrijke rol, aangezien hij de eicellen moet zien te bevruchten met zijn sperma.
Hoe groot is de slagingskans?
De kans op een zwangerschap is bij eiceldonatie even groot als bij een Ivf-behandeling. Wat dat betreft lijken deze twee vruchtbaarheidsbehandelingen zeker op elkaar. De exacte kans op slagen is van meerdere factoren afhankelijk. Onder andere de leeftijd van de wensmoeder is van (miniem) belang. Maar, met name de leeftijd van de donor is belang. Des te jonger de donor is, des te groter de kans op een zwangerschap is. Het is dan ook wenselijk dat de donor zo jong mogelijk is, zodat de slagingskans uiteindelijk zo groot mogelijk is.
Hoe vind je een eiceldonor in Nederland?
Als het niet lukt om spontaan zwanger te worden, biedt eiceldonatie een goed alternatief. Het is echter belangrijk om te weten dat anonieme eiceldonatie in Nederland niet meer toegestaan is. De meeste stellen die van eiceldonatie gebruik willen maken, zoeken daarom in hun kringen naar een donor. In sommige gevallen is dit een zus, een nichtje of een vrienden. Er zijn echter ook zat situaties waarin dit niet tot de mogelijkheden behoort. In dat geval kan je via speciale sites een oproep doen. Vrouwen die mogelijk als donor willen fungeren, kunnen op jou oproep reageren. Zodoende kan er alsnog een match tot stand komen. Overigens is het bij wet verboden dat er commerciële belangen omtrent donorschap gaan spelen. Het is dus niet toegestaan om jouw donor een financiële vergoeding/compensatie te geven. Wel kan je de gemaakte kosten, denk hierbij aan medische kosten en reiskosten, betalen voor de donor.
In het UMC Utrecht kun je gebruik maken van de eicelbank.
Wanneer kom je in aanmerking voor eiceldonatie?
In enkele gevallen is het mogelijk om voor eiceldonatie te gaan. Dat is bijvoorbeeld het geval als er sprake is van een verminderde kwaliteit van de eicellen. Daarnaast kan het ook zo zijn dat er te weinig eicellen groeien. Ook is het mogelijk dat een vrouw last van een vervroegde overgang heeft gekregen. Op dat moment kan met eiceldonatie alsnog de desbetreffende vrouw zwanger raken. Tot slot is een andere oorzaak ook nog terug te vinden in de onbereikbaarheid van de eierstokken.
