Delen op social media
Share on twitter
Share on whatsapp
Share on pinterest
Share on facebook
Over ons vruchtbaarheidstraject
Over ons vruchtbaarheidstraject
Mijn naam is Laura en ben 28 jaar oud. Op 10 mei 2019 ben ik getrouwd met mijn grote liefde Jurriën, hij is 29 jaar oud. We hebben samen een super lieve hond: Tiamo, dat is onze grote steun en toeverlaat. Samen hebben wij al een aantal jaren een kinderwens. Daarom besloten we in 2014 dat ik zou stoppen met de pil, en dat we wel zouden kijken wanneer ik zwanger zou raken. Maar helaas bleef een zwangerschap uit, en kwam er iedere maand weer een grote teleurstelling dat het weer niet gelukt was. Maar maakten we ons op dat moment er niet heel erg druk over, en we dachten dat het bij ons wat langer zou duren. Maar op een gegeven moment ga je dan toch wel denken dat er iets mis is. Uiteindelijk zijn we in april 2018 naar de huisarts gegaan en hebben we ons verhaal uitgelegd. We kregen direct een verwijzing naar de Gynaecoloog.
Inhoudsopgave
Het idee over de website kwam tot stand, omdat er vrijwel niet over gesproken wordt. Ook hebben wij het er in het begin niet veel over gehad, en hielden dit voor ons zelf. Maar op een gegeven moment ontkom je daar niet meer aan en krijg je vragen vanuit je omgeving. Zoals: Nou wanneer komt er eens een baby?. Uiteindelijk zijn we er allebei heel open over geweest naar familie en vrienden toe, dat het helaas niet lukte. En dat we een verwijzing hadden gekregen voor de Gynaecoloog. Ik (wij) weten helaas allebei dat we het hier heel moeilijk mee hebben gehad, waarom het bij ons niet lukte. En omdat we het al die jaren voor ons zelf hebben gehouden in plaats van het te delen. Ik (wij) zouden graag andere vrouwen en of stellen/familieleden hierbij willen helpen, door juist het taboe te doorbreken om er wel over te praten. En er juist heel erg open over te zijn, helpt dit jou/jullie zelf ook enorm. En kun je het hopelijk een plekje geven, en krijg je de steun vanuit de omgeving die je dan hard nodig bent.
Ons fertiliteitstraject
Gestopt met anticonceptie
In april 2014 hebben we samen besloten dat ik zou gaan stoppen met anticonceptie of te wel de pil. Mijn man en ik kennen elkaar al sinds 2008, en hebben het vaak samen over onze kinderwens gehad. We hadden allebei zoiets van we zien wel wanneer het lukt, want een kindje van ons samen is hartstikke welkom. Op dat moment waren we er niet zo erg mee bezig en keken we er ook niet raar van op dat het na 6 maanden nog niet gelukt was. We hebben er op dat moment voor gekozen om het allemaal maar even te laten gaan. En zijn we er totaal niet mee bezig geweest.
Alleen na 4 jaar was het helaas nog niet gelukt, en vroegen we onszelf af of er iets niet goed zou zijn. We hebben toen besloten om een afspraak te maken bij de huisarts. Achteraf hadden we misschien veel eerder naar de huisarts moeten gaan. Maar omdat ik in februari 2017 aan een nieuwe opleiding ben begonnen, hebben we er voor gekozen om nog even te wachten.
Afspraak gemaakt bij de huisarts
In April 2018 hebben we een afspraak gemaakt bij de huisarts. Hier hebben we ons verhaal uitgelegd, dat we al 4 jaar bezig zijn met onze kinderwens en dat het tot nu toe nog niet gelukt is. Uiteindelijk kwam er naar voren dat dit meer met mij deed, dan ik aan mijn man en de omgeving liet zien. Ik heb hier eigenlijk 4 jaar mee gelopen, zonder mijn zorgen uit te spreken over een uitblijvende zwangerschap. Tuurlijk hebben we het er samen wel eens over gehad, maar stonden we er toen allebei erg positief in. En hoopten we allebei dat het toch een keer spontaan raak zou zijn. Vanaf dit moment heb ik het er eigenlijk heel erg moeilijk mee gehad, waarom het nou steeds nog niet gelukt was.
We hebben toen een fijn gesprek gehad bij de huisarts, en kregen gelijk een verwijzing voor de Gynaecoloog. Ook kregen we allebei een labformulier mee om voor mij bloed te prikken op (chlamydia) en voor mijn man te kijken naar de kwaliteit van de zaadcellen. Na een week konden we de huisarts bellen voor de uitslag. We kregen gelukkig allebei een goede uitslag. De zaadkwaliteit van mijn man was goed, en ik heb nooit geen chlamydia gehad. Nu is het wachten op de verwijzing naar de Gynaecoloog. Ik werd gebeld voor een afspraak, die in Juli staat gepland. Van te voren moesten we een vragenlijst invullen met algemene vragen over ons gezondheid.
Onze eerste afspraak bij de Gynaecoloog
In Juli 2018 hebben we onze eerste afspraak bij de Gynaecoloog gehad. Van te voren hadden we een algemene vragenlijst gekregen die we moesten invullen. De Gynaecoloog stelde vervolgens allerlei vragen om een diagnose te stellen. Hierbij kun je denken aan vragen over je menstruatiecyclus etc. Vervolgens kreeg ik een inwendig en uitwendig vaginaalonderzoek, om te kijken hoe dat er allemaal uit zag. Daarna hebben we afgesproken dat we eerst eens gaan kijken hoe mijn cyclus verloopt. Om te kijken of ik wel een eisprong heb. Zodra mijn volgende menstruatie begint moest ik weer contact opnemen met het ziekenhuis.
Cyclus onderzoek
In Augustus 2018 kreeg ik als eerste een cyclus onderzoek. Hierbij gaan ze met een vaginale echo kijken hoe je cyclus verloopt en kijken ze of er eiblaasjes groeien. Hiervoor moest ik een paar keer naar het ziekenhuis, en een paar dagen na de eisprong bloed laten prikken. Hieraan konden ze zien of ik een eisprong had gehad deze maand. In september hebben we de vervolgafspraak om de uitslag te bespreken.
Bespreking het voorgaande cyclus onderzoek + wat gaan we verder doen
In september 2018 hadden we weer een afspraak bij de Gynaecoloog. Nu gingen we bespreken hoe het cyclus onderzoek is gegaan. Er waren hierbij geen bijzonderheden. Ik had een cyclus van 28 dagen, en op dag 14 een eisprong. Ook hebben we besproken wat nu de vervolgstap zou zijn. De Gynaecoloog vertelde dat het ook mogelijk was dat 1 of beide eileiders niet doorgankelijk zouden kunnen zijn. En stelde voor om een HSG onderzoek in te plannen, zodat we dat konden uitsluiten. Ik werd op de wachtlijst gezet, en kreeg een oproep voor oktober. We moeten weer even geduld hebben..
Het Hsg onderzoek
In oktober 2018 kreeg ik een hsg onderzoek, om te kijken hoe mijn eileiders er uitzagen. En om te kijken of ze allebei wel doorgankelijk waren. De dag erna moest ik een controle foto laten maken om te kijken waar de contrastvloeistof nog aanwezig was in mijn buik. Zo konden ze zien of er eventuele verklevingen zichtbaar waren. Nu moeten we een maand wachten op de uitslag van het HSG onderzoek, de voorlopige uitslag die we hebben gekregen leek positief.
Bespreking uitslag HSG onderzoek + wachtlijst kijkoperatie
In november 2018 hadden we de afspraak voor de uitslag van het HSG onderzoek. De Gynaecoloog vertelde dat er aan de linker eileider een soort van ophoping (door middel van het contrastvloeistof) was te zien. We schrokken hier eigenlijk wel van omdat na het onderzoek het eigenlijk allemaal goed leek. Om het beter te kunnen bekijken zou ik op de wachtlijst worden gezet voor een kijkoperatie van eileiders en baarmoeder (laparoscopie). In december gaan we verder bespreken over hoe en wat. We krijgen dan verdere uitleg over inseminaties(iui) met hormonen.
Gesprek wat we nu verder gaan doen + uitleg iui met hormonen
In december 2018 hebben we weer een afspraak staan bij de Gynaecoloog. We hebben nu uitleg gekregen over inseminaties met hormonen. We vinden het erg spannend maar hebben ook veel zin in de volgende stap. Omdat de inseminatie anders rond de feestdagen plaatsvindt, hebben we besloten om te gaan starten in januari. De uitleg van de medicijnen heb ik gekregen, dus kunnen we straks in januari met goede moed starten!
Start 1e iui met hormonen
Het is eindelijk januari en we kunnen starten met de 1e iui! We vinden het allebei erg spannend. We hebben nu eindelijk het gevoel dat we weer een stapje verder komen. Na een echo mag ik gaan starten met de hormonen. Ik vond het erg eng en durfde de eerste hormoonspuit eerst niet bij mezelf te zetten. Na een half uur met de hormoonspuit in de hand het huis te hebben doorgelopen en een aantal tranen. Heb ik mezelf moed toegesproken en heb ik de eerste spuit gezet. Uiteindelijk viel het allemaal erg mee, alleen is het altijd leuker om dit bij een ander te doen. Maar we weten waar de dit allemaal voor doen. Om de paar dagen heb ik een controle echo in het ziekenhuis om te kijken hoe de eitjes groeien. Helaas heb ik overstimulatie, en krijg ik een kuur om alles af te breken. Ik had dit zelf al een beetje verwacht aangezien ik een erg opgezette buik had. Maar toch was dit weer een grote teleurstelling voor ons allebei.
We hebben geen afspraken staan
In Februari 2019 hebben we besloten in overleg met Gynaecoloog, om deze maand niks te doen. We hebben allebei niet heel veel vertrouwen om nog een ronde iui met hormonen te doen. En we krijgen een afspraak voor in maart om de kijkoperatie te bespreken.
We hebben een afspraak voor uitleg van de kijkoperatie
In Maart 2019 krijgen we de uitleg over de kijkoperatie. Wat een erge tegenvaller is, blijkt dat ik niet eens op de wachtlijst stond voor de kijkoperatie.Terwijl dit vorig jaar november tegen ons gezegd is, dat ik op de wachtlijst zou komen te staan. Deze Gynaecoloog heeft er werk van gemaakt en ik krijg al gauw een afspraak voor de intake. En al snel daarna krijg ik de datum van de operatie. Deze gaat plaatsvinden op 3 april.
We hebben een afspraak voor uitleg van de kijkoperatie
Na een maand wachten is het dan eindelijk zover, de kijkoperatie! Ik zie er behoorlijk tegenop en ben erg gespannen. Uiteindelijk viel het allemaal erg mee, en zagen mijn eileiders en de baarmoeder er goed uit. Er zijn geen verklevingen of iets gevonden. Dus weten we dat alles goed is, aan de ene kant is dit erg fijn. Maar zelf vraag ik me dan wel af, waar ligt het dan aan..
In mei gaan we starten met iui´s zonder hormonen, we gaan er eerst 4 doen en dan bespreken we als dat nodig is wat de vervolgstap is.
Starten met iui´s zonder hormonen ivm vorige keer overstimulatie
In mei 2019 we gaan starten met de 1e inseminatie. Deze vind plaats op mijn verjaardag, stiekem hopen we dat dit een beetje geluk brengt. Helaas komen we er op onze huwelijksreis achter dat ik niet zwanger ben. We hadden goede hoop dat het misschien wel eens zou kunnen lukken. Toch komt deze teleurstelling weer aan als een klap, en komen er ook wat tranen. Ik vind het op dit moment erg moeilijk om positief te blijven. Daarna kan ik me wel weer herpakken en denk ik we gaan weer voor de volgende poging!
Vinden iui 2 en iui 3 plaats
In juni 2019 vinden iui 2 en 3 plaats. Helaas ben ik niet zwanger. Mijn vertrouwen in de iui´s is eigenlijk wel helemaal weg. Door dat ik nu weer veel bezig moet met de ovulatietesten merk ik dat ik steeds emotioneler wordt. En dat de teleurstellingen er steeds harder inklappen. Op dit moment zonder ik mij steeds meer af, heb veel verdriet. En word het me allemaal te veel, en hebben we samen besloten dat ik rust moet nemen. Vanaf nu werk ik tijdelijk minder en heb ik gesprekken met een psycholoog. Om mezelf weer op de rit te krijgen, en dat ik het allemaal een plekje kan geven. Want loslaten lukt niet, als dit zo´n grote wens is.
iui 4 vind plaats
In juli 2019 vindt de laatste iui plaats. Helaas ben ik wederom niet zwanger geworden. We hebben de komende tijd even geen afspraken staan. We hebben besloten nu tijd voor elkaar te nemen en even geen ziekenhuis bezoeken te plannen. Dat we samen deze beslissing hebben genomen voelde eigenlijk erg goed. Ik merk ook aan mezelf dat ik beter weet om te gaan met de teleurstellingen. En probeer ik geen verwachtingen meer te hebben, om mezelf te beschermen tegen een volgende teleurstelling.
Even een maand niks...
Samen hebben we besloten dat we deze maand even niks zouden doen. We hebben het allebei moeilijk gehad, dat de 4 iui´s helaas niks voor ons hebben gedaan. En hebben nu al elke maand veel teleurstellingen gehad. En ook was ik er vooral heel veel mee bezig, waardoor het ons goed leek deze maand even ´rust´ te nemen. We hebben nu voor 10 september een afspraak staan om te bespreken wat er nu verder gaat gebeuren. We gaan nu eerst heerlijk genieten van een weekje vakantie in het mooie Italië.
Vervolg stappen in ons fertiliteitstraject
Op dinsdag 10 september hebben we een gesprek gehad met de Gynaecoloog om te bespreken wat we nu verder gaan doen. We hebben nu helaas 4 iui´s gehad zonder het gewenste resultaat. De kans dat ik nog spontaan zwanger zou raken is op dit moment nog maar 5%. We hebben tijdens dit gesprek besproken wat nu de juiste stap voor ons zou zijn. De Gynaecoloog gaf aan dat we met een ivf-traject meer slagingskans zouden hebben op een zwangerschap. We hadden het er samen ook al over gehad en ons besluit stond vast, we gaan het IVF-traject starten. En hopen dat door middels van dit traject onze grootste wens mag uitkomen.
25 september had ik een afspraak staan bij de verpleegkundige voor de uitleg van het behandelplan en de medicijnen. De hormonen spuiten en andere medicatie liggen allemaal al klaar. We moeten nu nog even geduld hebben voordat we met het ivf-traject kunnen starten.
Vervolg van ons fertiliteitstraject
Er is veel gebeurd in ons verdere fertiliteitstraject. Eind september 2019 zijn we gestart met ons ivf traject. We hadden deze keer goede hoop dat het allemaal zou gaan lukken. Door het gebruik van hormooninjecties groeide er genoeg eicellen, dat zat dus wel goed. Door dat ik snel reageerde op de hormonen was na 10 dagen ook al de punctie.
Op 8 november 2019 hadden we de punctie en werden er 11 eicellen gevonden, en ook de kwaliteit van het zaad was goed. Nu is het afwachten of er een bevruchting gaat optreden. Op 9 november 2019 worden we gebeld met de uitslag, en helaas is deze niet goed. Er is geen enkele eicel bevrucht geraakt. Dit is echt een flinke tegenvaller, en zo komt ons eindstation wel heel dicht bij.
Eind november hebben we een gesprek met de gynaecoloog over hoe we nu verder gaan. We hebben een fijn gesprek en besluiten verder te gaan voor ICSI. Maar nu hebben we eerst even 2 maanden pauze, en gaan we eind januari/begin februari weer van start.
Ons ICSI traject
Eind januari 2020 zijn we gestart met ons icsi traject. Dat was weer een hele spannende tijd. Gelukkig zijn er dit keer wel 4 embryo´s ontstaan, waarvan er 1 al is teruggeplaatst. Maar helaas ben ik hierdoor niet zwanger geraakt. We hebben voor nu nog 3 embryo´s in de vriezer, en nu wachten we af wanneer we weer verder kunnen met ons icsi traject.
Voor nu hebben we geduld, en hopen we dat het de volgende keer wel lukt. Daar proberen we ons aan vast te houden! En genieten we nu vooral even van de rust, en is het best wel even fijn dat we nu geen ziekenhuisbezoeken hebben. Ik merk dat dit ons wel even goed doet, even tijd voor ons zelf. En hopelijk kunnen we binnenkort weer een terugplaatsing van een embryo krijgen.
