Op vrijdag 25 oktober neem ik de laatste pil in, nu is het wachten tot mijn menstruatie begint. Nu ik weet dat ons IVF traject bijna gaat beginnen, wordt ik een beetje gespannen. Het is nu eindelijk zo ver, hopelijk weer een stap dichterbij onze grote wens.
Ik bel op dinsdagochtend 29 oktober het fertiliteitscentrum voor een eerste afspraak voor een uitgangsecho, omdat de menstruatie is begonnen. De ´baliemedewerkster´ vraagt of ik even een moment heb. Ondertussen heeft zij overlegd dat ik later op de morgen kan komen voor de uitgangsecho. Na een fijn gesprek te hebben gehad met de arts, is het tijd voor de echo. Gelukkig ziet alles er normaal en goed uit, er zijn geen cysten te zien. Daarna krijg ik nog uitleg over ons behandelschema. Ik mag vanavond tussen 16:00u en 20.00 u de eerste Gonal-F injectie zetten.
Eerste hormooninjectie op het werk
Als ik later thuis ben laat ik alles even bezinken, en ga vervolgens de gebruiksaanwijzing van de Gonal-F injectie doorlezen. Ik moet namelijk vanavond werken, en moet de eerste spuit daar zetten. Dan is het zover, ik mag de eerste hormoonspuit zetten. Ik ben de hormoonspuit aan het klaarmaken, en draai het naaldje er op. In de gebruiksaanwijzing stond dat er bij het eerste gebruik een paar druppeltjes op de naald moesten komen. Deze zie ik dus helaas niet, en de gebruiksaanwijzing ligt nog thuis. Wat achteraf niet heel erg handig is. Dan raak ik even een beetje in paniek ´straks doet de naald het niet´. Ik doe even een berichtje naar mijn man, maar voordat hij kan reageren zie ik het druppeltje op de naald!
Ik werk zelf in de zorg, en injecteer ook wel eens bij bewoners. Maar nu is en voelt het anders, want ik moet het bij mezelf doen. Dit valt toch even erg tegen, en ik durf de eerste spuit niet te zetten. Via de app heb ik contact met mijn man, hij spreekt me moed in. Daarna denk ik bij mezelf ´kom op lau, je kunt het´!. Vervolgens druk ik de naald in mijn buik, en spuit de hormonen er in. Uiteindelijk valt het allemaal erg mee, alleen heb ik wel trillende handjes, haha.
De de volgende dagen gaat het injecteren me goed af! Wel merk ik aan mijn lichaam dat ik last krijg van de hormonen. Mijn buik is erg opgezet en mijn conditie gaat achteruit, ben snel emotioneel en soms snel op mijn teentjes getrapt! Op zaterdag 2 november moet ik 2 injecties zetten, hier zie ik toch een beetje tegen op. Met een beetje steun van mijn man, zet ik de spuit toch wederom met trillende handen. Uiteindelijk valt dit ook wel weer mee, als je het eenmaal hebt gedaan. De zondagavond hebben we de verjaardag van mijn moeder. Omdat deze tweede injectie binnen 24 uur moet worden gezet, neem ik deze mee. Ook dan gaat het injecteren weer goed. Ik krijg er nu wat handigheid in.
Controle echo 10 eitjes!!!
Op dinsdag 5 november hebben we een controle echo, om te kijken hoeveel eitjes er groeien. We hebben vroeg in de ochtend een afspraak, en natuurlijk zit er van alles tegen onderweg. Ik ben al een beetje gespannen voor de afspraak, maar door dat er van alles tegen zit wordt dit alleen nog maar erger. Maar uiteindelijk komen we op tijd aan bij het fertiliteitscentrum. Met de verpleegkundige hebben we even een gesprek over hoe het gaat, en of de injecteren allemaal is gelukt. Dan is het moment dat we gaan kijken hoeveel eitjes er groeien in mijn eierstokken. Er zijn maar liefst 10 eitjes te zien! Er zijn 8 eitjes al bijna groot genoeg voor de punctie, 2 zijn wat kleiner. Het is nog even afwachten of deze 2 eitjes straks groot genoeg zijn voor de punctie.
We krijgen een afspraak voor een vervolgecho op 6 november. De punctie komt nu ook dichterbij, de verpleegkundige geeft aan dat deze waarschijnlijk vrijdag 8 november al gaat plaatsvinden. Maar dit is nog even afwachten, daar weten we morgenochtend meer over. Vanavond moet ik dus gewoon nog 2 injecties zetten, en dan morgen weer een controle.
Wil je op de hoogte blijven van ons IVF avontuur vergeet dan vooral niet onze social media kanalen te liken.
[instagram-feed]
