En dan is het vandaag alweer de laatste dag van 2020! En wat is dit jaar toch ook weer voorbij gevlogen. En wat was het een bijzonder en vreemd jaar tegelijk. Met hele mooie lichtpuntjes en ook weer mindere. Maar dat is nu eenmaal het leven. Hoe is het afgelopen jaar met ons gegaan? Daar heb ik een mooie blog overgeschreven, lees dus gauw verder!
In februari gingen we starten met ons tweede ICSI traject. Weer een hele spannende tijd, zeker nadat we bij ons eerste IVF poging geen bevruchtingen hadden. Daarom vonden we het deze keer ook extra spannend. Want zo kom je toch wel iedere keer dichterbij het eindstation, en kunnen ze niks meer voor je doen. Maar daar proberen we maar niet te veel aan de denken, en positief blijven lijkt ons een goed plan.
Deze keer moest ik een paar dagen langer hormonen spuiten, zodat de follikels goed groeiden. Op 23 februari hadden we de punctie, en moesten we afwachten. Of er deze keer wel een bevruchting zou gaan plaatsvinden. Wat ontzettend spannend was dit, het kan nu echt nog alle kanten op. Maar we proberen er ondanks dat het heel onzeker is, er positief in te staan.
De dag erna kregen we al op tijd een telefoontje van het ziekenhuis, dat er maar liefst 4 bevruchtingen waren. Wat waren we ontzettend blij, dit werkt dus gelukkig voor ons! Op 26 februari hebben we ons eerste embryo terugplaatsing. Helaas ontstaat hier geen zwangerschap, en moeten we weer wachten voor een volgende terugplaatsing. Weer een enorme tegenslag, we verwerken dit weer. En dan kijken we samen weer voorruit! Hopelijk brengt de volgende terugplaatsing ons meer geluk.
Zo kwam in maart afgelopen jaar het coronavirus in ons land. En dat heeft behoorlijk wat impact gehad op ons allemaal. Het was een vreemde tijd, op het moment dat alles dicht ging had ik net 3 weken vakantie. We hadden allemaal leuke dingen op de planning staan, maar helaas ging dat allemaal niet door.
En ook werden helaas alle fertiliteitsbehandelingen stopgezet. En hadden we allemaal geen idee voor hoe lang. Wij vonden het zelf jammer, maar ergens ook wel heel erg fijn. Even onze kinderwens met rust laten, en er even niet zoveel mee bezig zijn. Het gaf ons lucht, om het even los te laten. En niet continue die spanningen, de wachtweken en noem maar op.
Ook kon ik het zelf goed los laten en kon ik weer van de dingen genieten, die we op deze momenten wel konden doen. En ook durfde ik voorzichtig naar de toekomst te kijken, zonder te denken ´Wat als het nou helemaal niet lukt om kinderen te krijgen´. Ik heb het geaccepteerd, hoe de situatie nu op dat moment was.
De tweede embryo terugplaatsing
Nadat we een paar maanden moesten wachten voordat we weer een terugplaatsing konden krijgen. Was het eind juni 2020, we mochten weer komen voor een terugplaatsing. En op 4 juli 2020 hadden we een terugplaatsing van een prachtig 16-cellig embryo. De 2 spannende wachtweken konden gaan beginnen.
Die eerste wachtweek ging erg snel voorbij, maar in de tweede wachtweek leek de tijd wel stil te staan. De spanning en onzekerheid namen toe, zou het deze keer wel gelukt zijn? Deze tweede wachtweek vond ik zelf erg zwaar, en bij alles wat ik voelde dacht ik het is niet gelukt.
Maar toch kwamen we steeds dichterbij de testdatum, die op 18 juli zou zijn. We hadden afgesproken dat als er op 17 juli nog geen menstruatie te bekennen was. We dan zouden gaan testen. En tot ons grote verbazing was dit een knaller van een zwangerschapstest! Na al die jaren waren we nog nooit zover gekomen als nu.
Totdat we de eerste echo hadden waren we voorzichtig (héél erg) blij, maar we wilden eerst weten of het goed zat. En tot onze opluchting was het allemaal goed, en groeide ons wondertje goed. Ik had het niet verwacht en gedacht, dat het eindelijk zou lukken na al die jaren. Dat ik nu eindelijk zwanger ben van ons eerste kindje is toch echt de het hoogtepunt van afgelopen jaar!
Op naar 2021
Vorig jaar had ik niet verwacht dat ik vandaag 28 weken zwanger ben van ons kindje. Aankomend jaar wordt voor ons al bijzonder door de komst van ons kindje. We vinden allebei de zwangerschap ontzettend snel gaan. En kijken erg uit naar 2021, het jaar waarin we eindelijk ons wondertje gaan ontmoeten. Gelukkig gaat het allemaal goed met mijn zwangerschap. En genieten we samen van deze bijzondere tijd.
Mijn wens
Ook ik ben zeker niet vergeten hoe moeilijk deze dagen zijn. Zeker omdat je hoopte dat afgelopen jaar, het jaar zou worden waarin je eindelijk zwanger zou raken. Dat je samen op 2020 proostte, dat dit jullie jaar gingen worden. En dan blijkt de realiteit helaas heel anders te zijn en ziet het einde van 2020 er heel anders uit.
Ik weet dat het moeilijk is om de hoop te verliezen, maar probeer toch hoop en vertrouwen te houden! Probeer positief te blijven, en wees vooral lief voor jezelf. Ik hoop dat het goed gaat komen en dat jij/jullie een wondertje mogen krijgen in 2021!
