Zoals de titel het al zegt: weer een jaar verder in ons fertiliteitstraject. De tijd is ontzettend snel voorbij gevlogen, wat natuurlijk erg fijn is. In dit jaar zijn er voor ons beiden veel dingen veranderd, zowel in ons vruchtbaarheidstraject als privé. Wat was het een heel erg mooi maar ook moeilijk en zwaar jaar. Het jaar is voor een groot deel helaas anders gelopen dan dat we eigenlijk hadden verwacht en gehoopt.
Naast veel hele leuke en mooie momenten, was het voor ons/mijzelf ook een erg zwaar jaar. Een jaar waarin ik het zelf erg moeilijk heb gehad met de situatie zoals deze nu op het moment is. Elke keer weer dat verdriet en elke keer weer een teleurstelling verwerken. Het is zeker niet makkelijk geweest, en ook heb ik soms door de bomen het bos niet meer gezien. En soms vraag ik me inderdaad wel af, of het ooit goed zal komen. Maar toch probeer ik moed en hoop te houden, er is tot nu toe nog niet gezegd dat het niet zou kunnen lukken. Dus daar probeer ik me voor nu maar aan vast te houden!
Maar ze zeggen dat er na regen, ook weer zonneschijn komt. En gelukkig is dat ook zo voor mij/ons geweest. En kan ik nu eindelijk zeggen dat ik uit dit alles sterker ben gekomen. En kan ik beter praten over ons fertiliteitsbehandeling en wat dit met mij/ons heeft gedaan.
Van alle maanden in dit afgelopen jaar heb ik opgeschreven wat er in welke maand is gebeurd. Om een soort van jaaroverzicht te hebben van dit afgelopen jaar. In sommige maanden is er veel gebeurd tijdens ons vruchtbaarheidstraject, en andere maanden bestond uit wachten of even rust nemen.
Januari
Deze maand gingen we starten met onze eerste iui (Intra-uteriene inseminatie) met hormonen. Ik moest 75 eh Puregon injecteren, om er voor te zorgen dat er meerdere eitjes zouden groeiden. En er groeiden genoeg eitjes, helaas werd dit overstimulatie. Er waren meer dan 15 follikels te zien. Ik had zelf helaas al zo’n voorgevoel, ik had namelijk een erg opgezette buik. Ik heb toen een kuurtje (Provera) gekregen voor 2 weken, om alles af te breken. En ging ons eerste iui poging dus niet door. Dat was weer een tegenslag die we moesten verwerken. En eigenlijk is het ook heel erg dubbel, dat je weer iets moet gaan slikken om alles af te breken. Terwijl het onze grootste wens is om een kindje van ons samen te mogen krijgen.
We hebben er toen voor gekozen in overleg met de gynaecoloog, om voorlopig even niks meer te doen. En dat we een afspraak zouden krijgen bij een andere gynaecoloog, om uitleg te krijgen voor een kijkoperatie. Om zo te kijken of de eileiders wel goed doorgankelijk waren, dit naar aanleiding van een HSG onderzoek. Dit onderzoek heb ik vorig jaar oktober gehad, en na de controle foto was hier een kleine ophoping (van het contrastvloeistof) te zien.
Ook ging ik op 12 januari opzoek naar mijn trouwjurk voor onze trouwdag in mei. Ik ben die dag samen met mijn moeder, schoonmoeder en schoonzusjes naar de bruidsjurkenwinkel gegaan. En is het de trouwjurk geworden die ik vanaf een foto al heel erg mooi vond. Nu nog even geduld hebben voordat ik de jurk kan ophalen!
Februari
In februari hadden we weer een controle afspraak staan. Om te kijken of het kuurtje zijn werk heeft gedaan, en dit was (gelukkig) het geval! Nou, ja gelukkig is natuurlijk ook wel weer beetje raar zeggen. Want het is natuurlijk ook erg dubbel, dat je weer iets moet slikken om alles af te breken. Iets wat je juist heel graag wilt, maar het is accepteren en proberen om weer door te gaan. Wat soms erg lastig is, en zeker met ups en downs gaat. Voor nu is het even rustig qua ziekenhuisbezoeken. We hebben nu voor 20 februari weer een afspraak staan, om te bespreken wat we nu verder gaan doen. Ik merk hier aan mezelf dat ik het er allemaal heel erg moeilijk mee heb. En weet eigenlijk niet zo gaat wat ik hier allemaal mee moet doen..
Ook mocht ik op 14 februari mijn diploma ophalen voor Verzorgende IG. Ik heb deze opleiding in 2 jaar gedaan, met een werken en leren traject. Uiteindelijk heb ik het gehaald, ondanks dat ik het soms helemaal niet maar zag zitten. En daar ben ik toch wel heel trots op! En heb ik een vaste contract gekregen voor 24 uur, waar ik erg blij mee ben!
Hier merk ik dat het me allemaal wel zwaar valt, we hebben bij de gynaecoloog gevraagd of we (vooral ik) hierin ondersteuning in kunnen krijgen. De verwijzing krijgen we al gauw, en op 18 februari hebben we samen een afspraak staan bij de psycholoog. Hopelijk kan ik zo leren hoe ik met alle emoties en teleurstellingen kan omgaan. De eerste gesprekken zijn goed gegaan, we gaan samen kijken waarin de psycholoog me kan helpen. We hebben voor nu afgesproken dat we 1 keer in de 2 weken een afspraak hebben.
Op 20 februari hebben we de afspraak staan met de gynaecoloog over hoe we nu verder gaan. Tijdens het gesprek kwam er naar voren dat er wel iets te zien was op de röntgenfoto van de HSG. Een kleine ophoping, dus kan het zijn dat mijn linker eileider afgesloten is.
Maart
We hebben op 7 maart een gesprek met de gynaecoloog over de kijkoperatie. We dachten namelijk dat we vanaf vorig jaar november al op de wachtlijst stonden voor een kijkoperatie. Maar dit was helaas niet het geval. Gelukkig heeft de gynaecoloog er werk van gemaakt, en werd ik 1 week later al gebeld. Op 26 maart heb ik al een pre-operatief onderzoek. En daarna horen we al snel dat de kijkoperatie op 3 april gaat plaatsvinden. Hopelijk krijgen we dan snel meer duidelijkheid.
Ondertussen zijn we al een paar maanden druk bezig met de voorbereidingen voor onze bruiloft. Want over ongeveer 2 maanden is onze grote dag al. Het meeste hebben we nu allemaal wel geregeld.
April
Op 3 april dit jaar had ik de kijkoperatie (laparoscopie) van de eileiders en baarmoeder. Wat was ik verschrikkelijk zenuwachtig die ochtend. In de ochtend snel douchen en dan een licht ontbijtje eten, want na 7.00 u s ochtends mocht ik niks meer eten. Gelukkig mocht ik nog wel wat drinken tot 11.00 u. We moesten ons om 13:00 u melden in het ziekenhuis, hier hebben we nog een hele tijd gewacht. En rond 15:15 u werd ik naar de operatiekamer gebracht. Ik moet zeggen dat ik er behoorlijk tegenop zag, maar de verpleegkundigen en arts stelden je echt gerust.
Ik was nog nooit onder narcose geweest, dus was wel benieuwd hoe dat allemaal zou gaan. Maar je slaapt vrijwel direct, het leek eerst wel of ik 3 flessen wijn had gedronken, haha. Al met al heeft de operatie ongeveer 15 minuten geduurd. Nadat ik op de uitslaapkamer lag, kwam er een verpleegkundige naar me toe en die vertelde dat de linker eileider was verwijderd. Maar al gauw kwam ze hier op terug, want dit was niet het geval. Alles zag er normaal uit, ze hebben verder geen afwijkingen kunnen vinden. Mijn beide eileiders waren goed doorgankelijk. Dus dat was zeker wel een geruststelling, het zou dus moeten lukken.
Toen ik eenmaal weer op de afdeling was, en weer goed wakker was geworden. Voelde het net alsof er een vrachtwagen over me heen was gereden. En had ik vreselijke pijn in mijn schouders/schouderbladen. Dit kwam door het gas waarmee ze je buik opblazen tijdens de operatie. Ik kreeg daarna nog wat eten en drinken, maar hier had ik eigenlijk vrij weinig zin aan. Nadat ik geplast had later op de avond, mochten we toch lekker naar huis.
Als verrassing kwamen mijn ouders, schoonouders, broer en schoonzus nog even bij ons langs. Om even te kijken hoe het met mij ging, super lief! De dagen erna heb ik nog last gehad van bloedverlies en een zeurende buikpijn. Ik heb echt rustig aangedaan, wat ik normaal niet echt kan. Maar als het niet lukt en je hebt te veel pijn, dan luister je toch wel naar je eigen lichaam. We hebben nu over 6 weken weer een afspraak staan met de gynaecoloog, deze zal op 1 mei plaatsvinden.
Mei
In de maand mei stonden er voor ons veel leuke en mooie dingen op de planning. We konden als eerste gaan starten met de IUI´s in de natuurlijke cyclus. Onze eerste IUI stond gepland op 5 mei, op mijn verjaardag! De verpleegkundig zei nog ´Dit zal een mooi verjaardagscadeau zijn´. Stiekem hoopten we daar zelf ook op natuurlijk. We hebben mijn verjaardag die dag samen gevierd, door naar de IUI naar het Bevrijdingsfestival in Zwolle te gaan.
Maar ook stapten we op 10 mei 2019 samen in het huwelijksbootje. Wat hebben we een prachtige dag gehad met onze familie en vrienden. Het was een dag met een lach en een traan. We hadden er voor gekozen om het overdag klein en intiem te vieren met beide gezinnen, oma en goede vrienden. En in de avond hadden we een super mooi feest met familie, vrienden en collega´s. De dag vloog voorbij, je wordt echt geleefd die dag. Maar we hebben ontzettend genoten, en alles was precies zoals we het graag wilden.
Na onze trouwdag gingen we op huwelijksreis voor 1,5 week naar het prachtige Sardinië. Mijn vader en broer hebben ons midden in de nacht samen naar schiphol gebracht, we hadden namelijk een vroege vlucht. We houden allebei heel erg veel van Italië, dus was de keuze voor onze huwelijksreis snel gemaakt. En wat hebben we genoten van onze huwelijksreis. Ondanks dat het er erg koud was hebben we er samen een mooie vakantie van gemaakt.
Ook kwamen we er op onze huwelijksreis achter dat helaas onze eerste IUI (inseminatie) poging was mislukt. Dat was weer even een verdrietig moment voor ons allebei, we hadden goede hoop. Maar ondanks deze tegenvaller hebben we er samen een mooie huwelijksreis van gemaakt. En we gaan zeker nog eens terug naar het mooie Sardinië.
Juni
In deze maand hadden we op 4 juni onze 2e IUI poging. Het vertrouwen in de IUI´s wordt nu al wel een beetje minder merk ik. Maar je weet het natuurlijk nooit, dus we zullen het wel zien. Op 9 juni is mijn man jarig, en dit jaar hebben we ervoor gekozen om onze verjaardagen samen te vieren. We hebben een gezellig barbeque gehouden voor familie en vrienden.
Ik merk toch steeds meer dat ik niet lekker in mijn vel zit, en dat het me allemaal me beetje teveel wordt. Zeker nadat we weten dat IUI poging 2 is mislukt. Op 30 juni gaan we alweer voor onze 3e IUI poging, ook heeft deze helaas niet het gewenste resultaat gegeven. In deze tijd ben ik erg emotioneel en lukt het allemaal niet meer. In overleg met mijn man lijkt het ons het beste dat ik nu even rust neem. Dus meld mijn man mij ziek op mijn werk, want dat lukt mezelf niet eens meer.
Ik vind het zelf erg moeilijk om nu voor mezelf te kiezen, want ik ben altijd iemand die wel door doet. En eigenlijk het ik dit achteraf al een half jaar lang gedaan, niet naar mezelf luisteren. Nu ik een paar dagen rust heb, merk ik dat de spanning deels van me af valt. Maar ik weet ook dat ik er nog lang niet bent, en er nu wel wat moet gebeuren. Ik weet gewoon niet goed hoe ik met dit alles moet omgaan, het wordt me te veel. Ik weet niet goed hoe ik moet omgaan met mijn emoties. En hoe moet ik omgaan met elke keer weer die teleurstelling? Voor nu is het gewoon even klaar, ik moet nu aan mezelf/ons denken. Want buiten de deur zet ik mijn ´masker´ wel op..
Juli
Omdat het in deze maand niet zo goed met mij gaat, doen we deze maand rustig aan. Ik heb weer een afspraak gemaakt bij de psycholoog. Want zoals het op dit moment met mij gaat, kan het niet meer. Ik zie zelf ook in dat er nu wat moet gaan gebeuren, en dat ik hiermee moet leren omgaan. En vooral rust nemen en naar mezelf luisteren. Wat ik super lastig vind, want ik heb al zo lang doorgegaan. We zijn nog 1 weekje op de camping bij mijn schoonouders geweest. En hebben hier samen leuke dingen gedaan, even genieten van de rust.
Na deze vakantie stond IUI nummer 4 op de planning, ondanks dat mijn vertrouwen hierin nu helemaal weg wel was. Hadden we een afspraak staan op 29 juli, dit zou ons laatste IUI poging zijn. Helaas, werd ik na deze poging ook al op wachtdag 10 ongesteld. De 5 IUI pogingen hebben ons helaas niet het gewenste resultaat gebracht. We hebben zelf gevraagd om een evaluatiegesprek, want wat gaan we nu verder doen? Even een maand rust en op 10 september hebben we ons evaluatiegesprek. De vervolgstap zou nu vast wel IVF zijn, hopelijk gaat dit ons dan wel verder brengen.
Augustus
In augustus heb ik nog een aantal gesprekken staan met de psycholoog. Ik heb nu het idee dat het weer beter met me gaat. En dat ik weet hoe ik er mee om moet/kan gaan. We worden op 1 augustus dit jaar voor het eerst oom en tante van een neefje! We vinden het allebei erg leuk en mooi dat we oom en tante zijn geworden van een prachtig jongetje.
Maar ook voelt het voor ons een klein beetje dubbel en vinden we het toch wel een beetje lastig. Ondanks dat je het anderen natuurlijk ook ontzettend gunt! Maar, ja dat zal er wel bij horen! Gelukkig weten we er allebei goed mee om te gaan, en proberen we er ook van te genieten dat er een klein neefje is.
We gaan nog heerlijk op vakantie, eerst een paar dagen met zijn 2en. Daar op de camping horen we dat er een festival is in het dorp. Laten we eens gek doen, we gaan er gewoon naar toe! Het is wel echt op zijn Italiaans geregeld, en we staan wel 1,5 uur in de rij voor een kaartje. Maar, ach we hebben de tijd aan ons zelf. En wat hebben we een mooie avond daar gehad, erg leuk om eens mee te maken! Daarna gaan we naar het Gardameer, naar mijn broer en schoonzus. Heerlijk nog even genieten van het mooie Italië.
September
En dan is het alweer september. We zijn net een paar dagen terug van onze vakantie. De tijd die vliegt voorbij, het is al bijna 10 september. Dan hebben we eindelijk ons evaluatiegesprek,
en zullen we dus meer gaan horen over hoe of wat. Maar stiekem weten we natuurlijk al dat het waarschijnlijk een IVF traject gaat worden.
We hebben met de gynaecoloog een heel erg fijn en goed gesprek gehad. En we gaan inderdaad verder met een IVF traject. Voor nu mag ik als eerst alvast beginnen met de pil. En krijg ik een afspraak bij de verpleegkundige, voor een prikinstructie. Deze afspraak gaat plaatsvinden op 25 september, en van te voren kan ik alle medicatie ophalen bij de apotheek.
Het is nu verder even afwachten wanneer we precies kunnen starten, maar we weten in ieder geval nu wel wat onze vervolgstap is in het traject.
Oktober
We mogen eindelijk starten met ons IVF traject! Spannend maar we hebben er ook veel zin in, hopelijk weer een stapje dichterbij onze kinderwens. Ik ben nu nog aan de pil, maar heb als stopdatum 25 oktober gekregen. En dan is het wachten totdat de menstruatie komt, en geloof me nu hoop ik dat de menstruatie zo snel mogelijk komt. Terwijl je het anders liever niet ziet komen haha. Ik mag op 29 oktober naar het fertiliteitscentrum voor een uitgangsecho, en gelukkig zag alles er goed uit. Dit betekend dus dat ik vanavond mag beginnen met de gonal-f injectie. Met trillende handjes zet ik mijn eerste hormoonspuit, hopelijk gaan er eitjes groeien. En dan het liefst geen overstimulatie, maar we zullen het vanzelf wel zien hoe het gaat.
De dagen erna gaat het injecteren me goed af. En heb ik van de gonal-f weinig tot geen bijwerkingen. Maar dat wordt wel anders als ik de Cetrotide erbij moet spuiten. Hier merk ik dat ik wel meer klachten krijg. Die nemen we maar voor lief, uiteindelijk alles voor het goede doel. Op 5 november hebben we weer een afspraak staan, om te kijken of er al follikels groeien.
November
Na 1 week de hormoonspuiten te hebben gebruikt, heb ik weer een afspraak voor een echo. Er zijn 10 follikels te zien, waarvan 8 bijna groot genoeg voor de punctie. En 2 wat kleinere follikels, wat nog de vraag is of deze nog een beetje groeien voor de punctie. Ik krijg weer een afspraak voor de dag erna, om te kijken of de follikels groot genoeg zijn voor de punctie. We krijgen te horen dat de follikels klaar zijn voor de punctie. Ik krijg een tijdstip mee voor het zetten van de ovitrelle injectie. En ik vraag deze keer of mijn man de ovitrelle bij mij wil injecteren, en dat wil hij wel. Dus zo gezegd, zo gedaan! De punctie gaat plaatsvinden op 8 november, en zie ik er wel een beetje tegenop. Maar we zullen het wel zien hoe het gaat, hopelijk valt het allemaal mee.
En dan is het zover, de punctie gaat vandaag plaatsvinden, en ik ben behoorlijk zenuwachtig.Als sommige follikels worden aangeprikt voel ik wel een beetje pijn, maar is het wel dragelijk. Vervolgens als de arts de grote follikels gaat aanprikken, voel ik dit wel goed. Het doet zo’n pijn dat ik hoop dat het snel is afgelopen. En gelukkig is dat ook zo, na 5 minuten ongeveer is de punctie al klaar.
We krijgen op zaterdag 9 november de uitslag of er eicellen bevrucht zijn. En helaas is er geen enkele eicel bevrucht. Dit hadden we helemaal niet verwacht, maar het verklaard voor ons ook alles. Dat het dus niet tussen onze oren zit, dat het niet ´zomaar´ even lukt. Dit is voor ons allebei een grote tegenslag. Het heeft even tijd nodig om dit nieuws te verwerken, en proberen we toch positief te blijven. Er is uiteindelijk nog niet gezegd dat het helemaal niet gaat lukken. Alleen komt het ´eindstation´ zo wel heel erg dichtbij. Maar we houden hoop en moed, het komt vast goed!
Op 28 november hebben we een heel fijn gesprek met de gynaecoloog. We gaan in januari/februari starten met ons ICSI traject. En de maand december gaan we even helemaal niks doen qua ziekenhuisafspraken. Even een maand rust en samen genieten van de maand december.
December
We hebben zelf besloten om in de maand december nu even niks te doen qua behandeling. De vorige uitslag van onze eerste IVF poging was helaas niet zoals we hadden gehoopt. Dus even rust nemen is ook zeker goed. Ook voor mijn lichaam is het wel even goed dat we deze maand even niks doen. Ondanks dat december altijd een hele leuke en gezellig maand is. Voelt het voor mij/ons dit jaar ook erg dubbel, want er is weer een jaar voorbij. Zonder dat ik zwanger ben. Vorig jaar rond deze tijd wisten we dat we in januari zouden gaan starten met IUI´s met hormonen. En wisten we (gelukkig maar) niet wat ons nog allemaal te wachten zou staan.
We proberen zeker hoop te houden dat het ooit wel een keer goed komt. Maar aan de andere kant maakt het me ook bang. En merk ik dat ik toch behoorlijk veel hierover aan het nadenken ben. Ik maak me niet druk over dat ik hormonen moet gaan spuiten of weer een punctie moet ondergaan. Maar ik maak me meer druk over de uitslag, zullen er deze keer wel embryo´s ontstaan? Nou, ja we zullen het allemaal wel gaan zien. Voor nu zullen we nog even geduld moeten hebben voordat we aan ons ICSI avontuur kunnen beginnen. We hebben in ieder geval al genoeg leuke dingen op de planning staan voor 2020. Dan kunnen we daar alvast naar uitkijken!
Leuke vooruitzichten voor het nieuwe jaar
Zo hebben we nu al veel leuke vooruitzichten voor 2020. Zo gaan we naar verschillende concerten zoals: Andrea Bocelli, Haevn, Zucchero. We hebben het hier eens samen over gehad, en vonden het wel leuk om ´iets´ te kopen, waar we nog even op moeten wachten. Samen herinneringen maken, en samen plezier in het leven hebben. Naast onze kinderwens vinden we dat erg belangrijk. Als we het samen maar goed hebben en leuke dingen samen doen. We zijn meer dan onze kinderwens, en we hebben ervoor gekozen om de kinderwens niet tussen ons in te laten staan.
Nu op naar 2020
Bij deze willen wij (Jurriën en Laura) Jullie allemaal hele fijne feestdagen wensen en een heel erg mooi 2020! En voor alle wensouders, wensmama´s en wenspapa´s, hopelijk mag onze grootste wens in 2020 uitkomen!
Bedankt voor het volgen van ons traject en onze verhalen. Jullie lieve woorden en reacties hebben ons zeker goed gedaan! En hopelijk lezen jullie weer met ons mee in 2020. Dan gaan we starten met ons ICSI traject.
Liefde is niet altijd perfect,
Het is geen sprookje of een verhalenboek.
En het is niet altijd gemakkelijk.
Liefde is obstakels overwinnen, uitdagingen aangaan,
Samen vechten, vasthouden en nooit loslaten.
Het is een kort woord, gemakkelijk te spellen,
Moeilijk te definiëren en onmogelijk om zonder te leven.
Liefde is hard werken, maar bovenal,
Liefde realiseert zich dat elk uur, elke minuut en elke seconde het waard is,
Omdat je het samen doet!
