Het emotionele traject

Zwanger worden, het lijkt de normaalste zaak van de wereld. Helaas zijn er wereldwijd talloze koppels inmiddels achter gekomen dat het helemaal niet altijd zo vanzelfsprekend is. Veel van deze mensen gaan fysiek en geestelijk een moeilijk tijd door, zeker als de kinderwens aanwezig blijft en het niet lukt om zwanger te worden.

Moeder Natuur werkt niet altijd mee

Het lijkt zo simpel. Eisprong, zaadje erbij en hoppa zwanger. Was het maar voor iedereen zo’n feest. Je komt er pas achter hoe ingenieus Moeder Natuur in elkaar zit en op hoeveel momenten tijdens dit precieze traject het mis kan gaan. Gelukkig gaat het meestal uiteindelijk wel goed, anders zouden er niet zo veel kinderen geboren worden. Maar voor diegene waarbij het jaar in, jaar uit niet lukt, kan het een aardige lijdensweg zijn. Ook voor de omgeving van mensen met vruchtbaarheidsproblemen kan het soms lastig zijn. Vaak weten zij niet precies hoe ze moeten reageren. Goed bedoelde adviezen kunnen soms helemaal verkeerd vallen.

Dan komt het vanzelf…

Een veel geplaatste opmerking is bijvoorbeeld: ‘Probeer er niet te veel mee bezig te zijn, je zult zien… Dan komt het vanzelf’. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Zeker als je in een traject van vruchtbaarheidsbehandelingen zit word je constant geconfronteerd met alle veranderingen die in je lichaam plaatsvinden, het effect van de toegediende hormonen, pijnlijke ingrepen, ziekenhuis of fertiliteitskliniek bezoeken, ovulatieschema en nog veel meer. Probeer er dan maar eens niet aan je vruchtbaarheidsbehandeling te denken.

Teleurstelling op teleurstelling

Natuurlijk probeer je er niet constant mee bezig te zijn. Je gaat afleiding zoeken. Je huis een make-over geven, verdiepen in overstappen energie, verzekeringen uitpluizen, vakantieplannen maken en nog veel meer. Maar ook al heb je een betere of goedkopere energieleverancier gevonden, ziet je huis er mooi uit en heb je een vakantie in het vooruitzicht, als blijkt dat je toch weer niet zwanger bent na alle inspanningen heb je ook weer een zware teleurstelling te verwerken en begint vaak het traject weer opnieuw.

Onderliggende emoties

Ook opmerkingen zoals: ‘Jullie zijn nog zo jong’ of ‘Zal ik het even voordoen?’ kunnen er best inhakken. De eerste opmerking impliceert eigenlijk dat je nog tijd genoeg hebt om zwanger te worden, maar als je het nu graag wilt en het lukt niet? Wie geeft je de garantie dat het later wel lukt? De tweede opmerking is natuurlijk een grapje, maar kan heel pijnlijk zijn. Vaak weet degene die de opmerking plaatst niet wat de oorzaak is waardoor de zwangerschap niet lukt en misschien wordt deze opmerking wel juist tegen de partner gemaakt die toch al het gevoel heeft dat zijn of haar lichaam hem of haar in de steek laat. Een dergelijke opmerking kan de psychische belasting extra benadrukken.

Kun je nog wel wat zeggen of vragen?

Ook blijkt dat de omgeving het vaak moeilijk vindt om de zwangerschap van een ander aan te kondigen. Maar verzwijgen is vaak nog veel vervelender. Probeer het liever op een moment te vertellen waarbij er ruimte is voor emotie want ondanks dat die aangekondigde zwangerschap zeker gegund is, zal er soms ongewild ook eigen verdriet naar boven komen. Een schouder aanbieden en begrip doet vaak meer dan geruststellende opmerkingen. Ook oprechte vragen en interesse doet mensen die niet vanzelf zwanger worden altijd goed.